Jak czułeś się poznając ludzi o podobnym guście muzycznym.
Cudownie. To było jak spotkanie dawno nie widzianego członka rodziny. The Chemical Brothers znali Fatboya, ale nie zdawali sobie sprawy, że to ta sama osoba co Norman Cook. Tymczasem byli wielkimi fanami mojej twórczości pod tym szyldem. Skończyło się na tym, że wymieniliśmy się telefonami, a później zaczęliśmy wyjeżdżać razem na wakacje. Po jednym z Glastonbury, wsiedliśmy w samolot i polecieliśmy od Toskanii. Staliśmy się dobrymi przyjaciółmi. Kiedy ja i Tom (NAZWISKO) zaczynamy rozmawiać o muzyce, reszta wychodzi z pokoju, ponieważ godzinami nie mówimy o niczym innym.
Kiedy się poznaliście?
To musiało być około 10 lat temu. Nie więcej ponieważ The Boutique ma 10 lat, a klub powstał 6 miesięcy po tym jak zacząłem grywać w The Social.
Kolejny kawałek, "Champion Sound", jest dość hiphopowy.
To nowy numer. Teraz jest powszechnie przyjęte, że wydając "Greatest Hits" musisz przygotować z 2 nowe utwory. Kiedy je nagrywałem nie wiedziałam, czy mam zrobić coś bardziej retrospektywnego, czy raczej pokazać nowy kierunek, w którym zmierzam. Przygotowałem więc jeden taki, drugi taki. "That Old Pair Of Jeans" to raczej klasyczny Fatboy, tymczasem "Champion Sound" to coś nowego. Nie wiem czy jest bardziej hiphopwe, ale na pewno bardzo w stylu urban. Bliżej jednak R&B niż rapu. A "That Old Pair Of Jeans" to typowy Fatboy, kolejna kalka "'Sympathy for the Devil".
Z cudownym przesłaniem.
Zgadza się. Lubię pozytywne teksty. A wers la la la la zawsze podnosi na duchu.
Moja uwagę zwrócił fragment "life's too short to be unhappy" (życie jest zbyt krótkie, aby być nieszczęśliwym)
A zauważyłeś, że ani raz nie padają słowa "That Old Pair Of Jeans"? Jest za to zwrot "worn pair of jeans". Mam kilka tego typu tytułów. "Everybody Needs A 303" zgodnie z tekstem powinno nazywać się "Everybody Loves A 303". Z kolei pewien utwór, który nagrałem bez perkusji postanowiłem nazwać pretensjonalnie, po francusku "Sans Bateaux". Myślałem, że to znaczy "bez perkusji", okazało się jednak, że "bez statków".
Jak więc jest perkusja po francusku
Nie wiem, ale jakoś podobnie.
Czym różni się praca nad musicalem, od pracy nad płytą.
Zasadniczo niczym. Cały koncept jest autorstwa Byrne'a. Po prostu nagrywam piosenki z Davidem Byrbnem, tyle tylko, że wszystkie są o Imeldzie Marcos. Nie jest to przedstawienie na West End czy Bordoway. Po prostu 23 piosenki spójne tekstowo. Żadnego aktorstwa czy narracji. Samo poznanie Davida było dużym przezyciem a możliwość goszczenia go przez kilka tygodni wielkim zaszczytem. Współpraca z nim była wspaniała. Mimo to, było to trochę skomplikowane. Byrne mieszka w Nowym Jorku, a ja w Brighton. Najpierw pojechałem, więc do Stanów, później współpraca przebiegała drogą internetową, a następnie on dwukrotnie przyleciał do Anglii. Teraz chyba moja kolej, aby polecieć do Nowego Jorku id dograć wokale. Mamy już jednak wszystko napisane i zaaranżowane. Część muzyczna oraz wokale Davida są już zarejestrowana, teraz szukamy wokalistki. Obaj mamy wolne dopiero za 6 tygodni.
