Możesz myśleć sobie co chcesz o Placebo, ale i tak w którymś momencie dojdziesz do tego, że to zespół, który w doskonały sposób łączy różne przeciwności. Cudowny hałas, w jednym momencie konfrontuje wszystkie osobowości, tworzące Placebo. Ich dźwięki, wynoszą na wyżyny i rozwijają wyobraźnię. Nawet to, co słyszysz za pierwszym razem (bez zbytniego angażowania się i wsłuchiwania w poszczególne dźwięki) wyzwala prawdziwą, najczystszą adrenalinę....Placebo upaja się obalaniem istniejących, seksualnych norm. Publicznie nie szokują, ale jest w nich wielka tajemnica, jakaś niepewność, jakieś niedopowiedzenia...
Jeśli istnieje coś takiego jak płaszczyzna która łączy artystów o określonym profilu, to Placebo jest na jednej z Iggy Popem, Lou Reedem, Davidem Bowie, z tymi którzy niebezpiecznie eksploatują swoją osobowość, i nigdy nie wiadomo jaki wpływ kreowana przez nich rzeczywistość będzie miała na nich samych...
Chodzi o tę niepewność, niewiedzę , która zbliża i łączy z publicznością. Żadna inna współczesna grupa, nie obnaża tak swojego wewnętrznego "Ja" jak robi to Placebo.

Brian Molko przyjechał do Londynu jako 17 latek, studiował aktorstwo w Goldsmith College. Olsdal, przeprowadził się do Szwecji, gdzie również studiował. To, że za jakiś czas wpadli na siebie, na ulicy w Londynie , było czystym przypadkiem.
Olsdal podążył za swoimi rodzicami i przeprowadził się do Anglii, studiował grę na gitarze w Musicians Institute na East Endzie, Molko w tym czasie również zaczął realizować swoje muzyczne ambicje: pisał piosenki, jak również ,okazjonalnie grał małe koncerciki z perkusistą Stevem Hewittem.
Molko i Olsdal postanowili założyć zespół. Hewitt, który w tym czasie był również związany z grupą Breed, dołączał do nagrywania demo z Placebo, kiedy tylko czas mu na to pozwalał.
Zespoły, które powstają w naturalny sposób, łączy pewien specyficzny rodzaj odczuwania, który pozwala na bardzo szybkie znalezienie własnego, indywidualnego brzmienia, na muzyczne ewoluowanie, bez zbytniego czerpania z obecnych trendów. Oczywiście, na początku, słychać było inspirację "britpopem", ale jak zgodnie twierdzi cała 3 , ich muzyka ma znacznie więcej wspólnego z Sonic Youth, PJ Harvey i Tomem Waitsem.
Trzeba jednak przyznać ,że rezultat jest ultra oryginalny, naprawdę nie było drugiej takiej grupy, która brzmiałaby podobnie do Placebo!
Z powodu konfliktu z Breed, Hewitt został zastąpiony przez szwedzkiego perkusistę Roberta Schultzberga, ale okazało się , że taki skład nie przetrwa zbyt długo, w 1996 do Placebo wrócił Hewitt.
Do tego momentu, zespół miał już swoją całkiem sporą grupę fanów. Po pierwszym występie na żywo w London's Rock Garden w styczniu 1995 okazało się, że publiczność zachwyca nie tylko energia jaką zespół przekazuje na koncercie, ale identyfikuje się z ich tekstami, z których nie jeden jest manifestem przeciwko różnym aspektom rzeczywistości.
Pierwsze nagranie Bruisem Pristinem wydali w Fierce Panda Label w 1995. Od początku "byli w drodze" grając klubowe koncerty. W styczniu 1996 podpisali kontrakt z Hut Recordings/ Virgin. Mniej więcej w tym samym czasie ich demo zainteresował się David Bowie, który zachwycony poprosił Placebo, by grali jako support na kilku z europejskich koncertów.
Pierwszy album Placebo został nagrany wiosną 1996 w Dublinie. Teksty 10 piosenek dotyczyły głównie seksu, na albumie znalazła się nowa wersja "Bruise Pristine", Come Home i Hang On To Your IQ, piosenka której korzenie leżą w początkowej działalności grupy.

Debiutancki album "Placebo" ukazał się latem 1996 i szybko osiągnął status Złotej Płyty. Zespół znów ruszył w trasę, tym razem grali w wypełnionych po brzegi klubach w całej Wielkiej Brytanii. Ruszyli również w trasy po Ameryce, Niemczech, Francji. Tu nastąpiła zmiana perkusisty, a właściwie powrót Hewitta.
Jeśli komukolwiek potrzebne było potwierdzenie rosnącej sławy Placebo, to nastąpiło to w styczniu 1997, kiedy ukazał się singiel Nancy Boy, który znalazł się w pierwszej 4 na listach przebojów w Wielkiej Brytanii, w tym samym miesiącu zespół zagrał w Madison Square Garden w Nowym Yorku, jako gość specjalny na 50 urodzinach Davida Bowie. Przez resztę roku, byli na trasie w Wielkiej Brytanii, która zakończyła się niezwykłym występem w Brixton Academy w Londynie, występowali również jako support przed U2 na ich trasie Popmart. Zespół został również zaproszony przez producenta Michaela Stipe'a żeby zagrać obok Ewana McGregora i Eddie Izzarda na soundracku Velvet Goldmine, który ukazał się jesienią 1998.
Zanim film wszedł na ekrany , Placebo przygotowywali się do wydania swojego drugiego albumu Without You I'm Nothing. Przedsmakiem płyty był utwór Pure Morning, który zadebiutował na 4 miejscu brytyjskiej Listy Przebojów w sierpniu 1998. Następne single You Don't Care About Us, Every You Every Me, również znalazły się na czołowych miejscach Listy.
Od 12 października 1998 album "Without You I'm Nothing" sprzedał się w nakładzie ponad 300 tysięcy egzemplarzy, tylko w samej w wielkiej Brytanii i 1 miliona sztuk na świecie. Video do Pure Morning zostało nominowane w 1999 roku do Brit Awards. Płyta zebrała znakomite recenzje, czytelnicy NME uznali Placebo za Najlepszą Grupę Roku, a w Melody Maker singiel "Pure Morning" został mianowany Najlepszym Singlem Roku 1998.

Chwilę później zespół został znów połączony z Davidem Bowie, na rozdaniu Brit Awards w 1999 wspólnie zaśpiewali Twentieh Century Boy i to pociągnęło za sobą następny krok, nagranie nowej wersji utworu "Without You I'm Nothing".
No i wreszcie rok 2000, Placebo wrócili do studia i zaczęli pracę nad produkcją trzeciej płyty, wspólnie z producentem Paulem Corkettem. Do wspołpracy zaprosili również takich arystów jak amerykańskiego rappera Justina Warfielda, perkusistę PJ Harvey Roba Ellisa i Severe Loren'a ( wokalistę i gitarzystę Linoleum).
Album Black Market Music ukazał się jesienią 2000 roku.

Zespół tworzą:
Brian Molko - wokal, gitara
Stefan Olsdal - gitara basowa, klawisze
Steve Hewitt - perkusja

Amerykanin, Szwed, Anglik. Nie mają wspólnych korzeni, aczkolwiek Molko i Olsdal znają się od wczesnych lat szkolnych, spędzonych w Luxemburgu.

Stronę wykonano na podstawie informacji Pomaton EMI Projekt i wykonanie DNC ©  WebDesign 2000 - 2002