Duet PET SHOP BOYS jest powszechnie znany i lubiany. Niezależnie od gustów zbiera wszędzie najbardziej pochlebne recenzje. Spex, Musikexpress, Rolling Stone, Bravo - wszyscy oni podzielają opinię swych brytyjskich kolegów z pism Melody Maker i New Musical Express: "PET SHOP BOYS są prawdopodobnie najlepszą grupą na świecie grającą pop". Należą także do zespołów odnoszących największe sukcesy. Od czasu, kiedy
CHRIS LOWE i NEIL TENNANT w roku 1985
nagrali swój pierwszy przebój pod tytułem West End Girls, który gościł na pierwszych miejscach list przebojów, sprzedali oni płyty i kasety w nakładzie 24 milionów egzemplarzy. Każdy ich singiel i każdy album był niezmiennie przyczyną wielkiego zamieszania na międzynarodowych listach przebojów. W samych Niemczech duet ten ulokował dotychczas 6 albumów na liście 5, 10 i 15 najpopularniejszych singli, z czego pięć znalazło się na miejscu pierwszym.
Tajemnica ich sukcesu związana jest z wieloma czynnikami. Styl, gust, humor, inteligencja, ironia, rozmach, prowokacja i pełne fantazji zabawy ze stereotypem i kiczem, a także "sztuka idealnego wiązania krawata" (TENNANT) stanowią w znacznym stopniu o różnorodności ich muzyki. Ponadto zaś PET SHOP BOYS otaczają się wyrazistą aurą, która jest jednocześnie ponadczasowa i nowoczesna. LOWE i TENNANT stworzyli model kreatywnego partnerstwa niezależnego od aktualnie panującej
mody i będącego niezmiennie na czasie. Nieważne, czy ich ubiór pochodzi bezpośrednio od kreatorów mody, czy noszą pompatyczne kreacje japońskiego dyktatora mody Issey Miyake, czy też barwne kostiumy; nieważne, czy pełne przepychu instalacje sceniczne na potrzeby ich koncertów wykonują filmowcy, jak np. zmarły niedawno kultowy reżyser
Derek Jarman, czy też twórca sztuki Sam Taylor-Wood; nieważne nawet, czy próbują oni połączyć nostalgiczną erę disco z aktualnie panującą
modą dance - pomysły PET SHOP BOYS idą z duchem czasu, a oni sami nie zatracają własnej osobowości. Na początku lipca, z okazji ukazania się ich nowego singla pt.
I Don't Know What You Want But I Can't Give It Any More, olśnili wprost zaproszonych brytyjskich dziennikarzy, prezentując swój nowy image w duchu New Romantic z początku lat 80., a także inne transformacje wizualne.
Niezmienna popularność PET SHOP BOYS opiera się oczywiście w dużej mierze na ich niepowtarzalnej tożsamości muzycznej, jedynie w niewielkim stopniu zmodyfikowanej od czasu ich debiutu. "Z czasem stali się nadwornymi kucharzami, których specjalnością są potrawy z krainy muzyki tanecznej i którzy już w 1985 r. znali właściwy przepis na to, jak sprawić, aby basy były pyszne, a sama muzyka brzmiała soczyście. Całość oczywiście polana wybornym sosem". Taką
nieco frywolną charakterystykę zamieścił w październiku '96 magazyn Musikexpress. I rzeczywiście, NEIL TENNANT i CHRIS LOWE z niedościgłą swobodą mieszają orkiestrowo zaaranżowaną muzykę taneczną z nadzwyczaj oryginalnymi melodiami. Wszakże dopiero połączenie tego z pozornie nieprzystającą, ciężką poezją i kąśliwie ironicznymi komentarzami o zacięciu krytyczno-społecznym czyni z ich utworów prawdziwe hymny popowe, którym ani dusza, ani umysł, ani też nogi nie mogą
się oprzeć.
Korzystnym efektem ubocznym tego jest fakt, iż nawet krytycznie usposobieni słuchacze utworów PET SHOP BOYS w sposób niemalże nieunikniony podśpiewują i pogwizdują melodie zespołu.
