|
Zalążek Dream Theater pojawił się
po raz pierwszy we wrześniu 1985 roku, kiedy to przyjaciele z Berklee School
Of Music John Petrucci, John Myung oraz
Mike Portnoy zebrali się razem i
stwierdzili, że istnieje muzyka, którą lubią i którą wspólnie chcieliby
grać. Ściągnęli starego przyjaciela ze szkolnej ławy, klawiszowca Kevina
Moore’a i założyli grupę o nazwie Majesty. Pierwsze nagrania formacji odnaleźć
można do dziś na krążącej wśród fanów kasecie demo Majesty Demos.
Śpiewa na niej – dodać trzeba że nieszczególnie - Chris Collins .
W marcu 1986 roku Majesty Demos zostało
zarejestrowane na winylu, by sprzedać się w ciągu kolejnych sześciu miesięcy
w nakładzie 1000 kopii.
W listopadzie 1986 roku Chris opuścił
zespół. Minął rok bez wokalisty oraz bez kontraktu płytowego, jednak
grupa nie osiadła na laurach lecz komponowała w tym czasie nowe utwory. Były
wśród nich m.in. instrumentalne wersje Afterlife,
Ytse Jam oraz The Killing
Hand. W listopadzie 1987 roku do zespołu dołączył wokalista Charlie
Dominici, a wytwórnia Mechanic w końcu wydała płytę
studyjną Majesty (When Day and Dream Unite). W tym samym
czasie okazało się, że w Las Vegas istnieje zespół o tej samej nazwie, co
spowodowało, że panowie Myung, Petrucci, Portnoy musieli poszukać innego
szyldu dla swojej formacji. W grę wchodziło kilka różnych możliwości.
Przedmiotem rozważań były Glasser, Mi, Magius i tym podobne, wszystkie
jednak zostały odrzucone. Wtedy ojciec Portnoya – Howard – zasugerował,
by zespół wykorzystał nazwę kina z Kalifornii. Właśnie ta nazwa zastała
wybrana ostatecznie i odtąd zespół nieprzerwanie tytułuje się jako Dream
Theater. Muzycy szybko doszli do wniosku, że wytwórnia
Mechanic nie będzie mogła efektywnie wypromować ich nagrania oraz sfinansować
trasę koncertową. Dlatego też zrezygnowali z jej usług. Charlie Dominici
został zwolniony, ponieważ jego plany nie pokrywały się z planami zespołu
dotyczącymi grania progresywnej muzyki. Poza tym Charlie nie mógł sobie
poradzić z występami przed publicznością oraz, jak podkreślają w
wywiadach Mike i John Petrucci, był on dużo starszy od reszty zespołu, przez
co zapewne nie mogli znaleźć pełnego, wzajemnego zrozumienia.
Minęło wiele czasu zanim Dream Theater
znalazł właściwego wokalistę. Można powiedzieć, że został rozpisany
konkurs na tą posadę. Stanęło do niego około 20 kandydatów, a zespół
przesłuchał ponad 200 taśm podczas pracy na Images And Words. Na
“stanowisko” wokalisty w Dream Theater startowali m. in. John Arch (eks-Fates
Warning), Steve Stone, Chris Cintron oraz
John Hendricks. Wszystkich ich jednak
pobił na głowę Kevin James LaBrie z Winter Rose. Jego przesłuchanie wypadło
fantastycznie i został pod koniec 1991 roku dokooptowany do składu zespołu.
EastWest Records, a później ATCO
Atlantic, podpisało kontrakt z zespołem i światło dzienne ujrzała płyta
Images
And Words. Album promował utwór Pull Me Under dość
często prezentowany w radio, co wpłynęło na niezłą sprzedaż dużej płyty.
Dream Theater zaczął skupiać wokół siebie grupę niezwykle oddanych fanów,
rozczarowanych sceną rockową przełomu lat 80. i 90. Oczekujących na
pojawienie się grupy pokroju Rush, Yes czy
Pink Floyd, grupy od której można
oczekiwać muzyki głęboko oddziaływującej na emocje i wyobraźnię słuchacza.
Dream Theater nakręcił teledysk do “Pull Me Under”, który - o dziwo -
regularnie prezentowany był w MTV. Zachęciło to zespół do dalszych
rejestracji. Jednak kolejne klipy: Another Day oraz
Take The Time
nie spotkały się już z takim uznaniem szefów MTV.
W 1993 roku zespół wyruszył na trasę
koncertową Music In Progress. Muzycy odwiedzili wówczas Stany
Zjednoczone, Japonię oraz Europę. Cały czas wzrastało zainteresowanie zespołem,
płyta "Images And Words" sprzedawała się bardzo dobrze, a kilka numerów z niej było
bardzo często przedstawiane w radiu. Równocześnie wzmogło się
zainteresowanie nie opublikowanymi wcześniej nagraniami i bootlegami.
Importowany z USA “When Dream And Day Unite” sprzedawał się
bardzo dobrze, co zachęciło grupę do nagrania płyty koncertowej, na której
nowy skład przedstawiłby materiał z obu albumów. 23 kwietnia Dream Theater zarejestrował swój koncert w
Marquee Club w Londynie. Ukazał się on w
sprzedaży pod tytułem Live at the Marquee. Równocześnie na
rynku pojawiła się kaseta wideo Live In Tokyo (czasami
także tytułowana Music In Progress). Pomimo to, fani
zespołu ciągle domagali się więcej. W
ciągu wiosny i lata 1994 roku na rynku nastąpiła istna eksplozja bootlegów.
Nieco później - w styczniu 1995 - płyta "Images And Words" osiągnęła “złoty” poziom
sprzedaży. Zespół nie spieszył się z wydaniem kolejnej płyty.
Trzeci studyjny album DT został napisany i nagrany pomiędzy majem i lipcem
1994 roku, a w sklepach pojawił się on 4 października. Nosił tytuł Awake.
1 sierpnia Kevin Moore zdecydował się
opuścić zespół w celu kontynuowania własnych muzycznych planów (założył
później formację Chroma Key). 8 sierpnia rozstanie zostało potwierdzone w
formie oficjalnego oświadczenia prasowego złożonego przez management zespołu.
Wówczas też rozpoczęto poszukiwanie następcy Moore’a. Wśród
potencjalnych kandydatów znalazł się m.in. Jordan Rudess, lecz w tym samym
czasie otrzymał propozycję współpracy od Dixie Dregs i wybrał ten właśnie
zespół. Przedtem jednak zdążył zagrać jeden koncert z Dream Theater.
Innym klawiszowcem branym pod uwagę był Derek Sherinian, poprzednio grający
z Kiss i Alice Cooper'em. Wkrótce wyruszył z
Dream Theater na Waking Up Tour
i...został na stałe.
Po zakończeniu tournee muzycy ponownie
zaprosili do studia Davida Pratersa (producenta “Images And Words”)
i w
kwietniu 1995 roku zarejestrowali wspólnie z nim
23-minutową suitę A Change Of
Seasons. Po uzupełnieniu jej kilkoma nagraniami dokonanymi w czasie
koncertu Uncovered w klubie Ronniego Scotta w Londynie, całość wydali
na albumie A Change Of Seasons, który ukazał się
15 października 1995 roku.
W grudniu 1996 roku zespół zagrał pięć
koncertów nazwanych The Fix For ‘96, podczas których przedstawili pięć
premierowych utworów, przygotowanych z myślą o następnym albumie. Wiosną
1997 roku zespół dał kilka koncertów w Europie oraz wydał specjalnie dla
członków fan klubu świąteczny album, na którym znalazło się kilka coverów
z koncertu zarejestrowanego w Ronnie Scott Club nie opublikowanych na "A
Changes of Season".
W tym samym czasie Dream Theater spędził
dużo czasu w studio z producentem Kevinem Shirleyem (Aerosmith,
Silverchair).
W efekcie współpracy zgromadzono ponad dwie i pół godziny nowego materiału,
w tym także wstępną wersję dalszej części Metropolis. 23 września
1997 roku na rynku ukazała się kolejna płyta pt. Falling
Into Infinity, promowana w roku następnym na długiej
trasie Touring Into Infinity. Zespół grał wtedy m.in. z
Deep Purple
oraz Emerson Lake And Palmer. W grudniu wydał kolejny świąteczny prezent dla fanów.
Rok 1998 był także okresem pobocznych
projektów poszczególnych muzyków. Mike Portnoy i John Petrucci współpracowali
z Jordanem Rudessem i Tony Levinem w Liquid Tension Experiment,
nagrywając płytę przez wielu uważaną za najlepszy instrumentalny rockowy
album roku. John Petrucci zagrał także wraz z Derekiem i Jamesem w
Explorer’s Club na płycie Age of Impact, której głównym pomysłodawcą
był Trent Gardner. James LaBrie oprócz tego wystąpił gościnnie na trzecim
albumie Shadow Gallery pt. Tyranny.
27 października 1998 Dream Theater
udostępnił fanom sporą dawkę muzyki koncertowej. Wydany wówczas został
podwójny album zawierający nagrania z koncertu z 25 lipca 1998 roku, który
odbył się w klubie La Bataclan w Paryżu. Ukazanie się tego wydawnictwa
zatytułowanego Once in a LIVEtime zbiegło się w czasie z
wydaniem drugiej oficjalnej kasety wideo pt. Five Years in a LIVEtime.
Dream Theater zakończył ten rok w typowy dla siebie sposób, serią koncertów
na Wschodnim Wybrzeżu oraz wydaniem trzeciego świątecznego krążka dla członków
Międzynarodowego Fan klubu.
Rok 1999 Dream Theater rozpoczął
zaskakującym dla fanów oświadczeniem wydanym 18 stycznia, w którym
stwierdzono, iż Derek Sherinian rozstaje się z zespołem. Jego następcą
został... Jordan Rudess, muzyk o gruntownym wykształceniu muzycznym, laureat
kilku konkursów interpretatorskich dzieł ...Chopina i
Beethovena. Większość
sympatyków kwintetu wyrażało zadowolenie z tej zmiany. Derek wkrótce założył
własny zespół Planet X i do końca 2000 zdążył nagrać z nim dwa albumy. Jeszcze w
1999 roku swoją solową płytę wydał Kevin James LaBrie. Album nosił tytuł
Keep It To Yourself, a La Brie ukrył się pod pseudonimem
Mullmuzzler. Derek,
Jordan i Mike zagrali w tym samym czasie w kilku utworach na płycie Encores, Legends & Paradox
( z nowymi wersjami utworów Emerson Lake And Palmer).
Wreszcie nadszedł dzień premiery nowej
studyjnej płyty Dream Theater. Metropolis Part 2: Scenes From a Memory
-
77-minutowy koncept - album kontynuujący historię The
Miracle i The Sleeper rozpoczętą na “Images and Words” - zachwycił
wszystkich!
Wkrótce zespół tradycyjnie wyruszył
w trasę. Ich pierwszy koncert wraz z Jordanem odbył się jesienią w Korei.
Zespół nie zaprezentował wtedy nowych kompozycji. Uczynił to dopiero w
Hamburgu 9 listopada 1999 roku. Wtedy też pierwszy raz fani mieli przyjemność
usłyszeć Scenes From A Memory na żywo. Koncert zapoczątkował
Warm
Up Tour, w czasie którego opublikowany został singel Through Her Eyes.
Znalazły się na nim także koncertowe nagrania Home oraz
Big Medley
(kilkunastominutowa mieszanka pięciu starszych utworów zespołu) zarejestrowane w
Brukseli.
W dalszym ciągu kontynuowane były
poboczne projekty muzyków. Derek i John Myung współpracowali z Ty Taborem z
King’s X oraz Rodem Morgensteinem z Dixie Dregs w formacji
Platypus, firmując
drugi album Ice Cycles (pierwszy to When Pus Come To Shove).
Mike’a Portnoya usłyszeć można było w składzie super-grupy Transatlantic
, gdzie gra wraz z Nealem Morse’em (Spock’s Beard),
Pete’em Trewavasem (Marillion)
oraz Roine Stoltem (Flower Kings) (zadebiutowali znakomitym albumem
SMPTe).
Mike, John, Jordan i Tony Levin nagrali także nieco wcześniej drugi album
jako Liquid Tension Experiment.
Dream Theater pracował także ciężko
w 2000 roku. W lutym rozpoczęli oni pierwszą część trasy Metropolis
2000 Tour po Ameryce, następnie wiosną zjawili się w Europie, by
zaprezentować się publiczności Starego Kontynentu. W czasie tej trasy
“Scenes From Memory” przedstawiana była jako prezentacja multimedialna, a
to po to, by zwiększyć oddziaływanie muzyki. W maju zespół udał się do Korei i
Japonii, a w lipcu zagrał kolejny raz w Europie, tym razem dając koncerty głównie
na otwartym powietrzu. Pod koniec tego miesiąca rozpoczął drugą część
trasy po USA. Ich ostatni koncert w Ameryce pt. An Evening With Dream
Theater, który odbył się 30 sierpnia w Roseland Ballroom w Nowym
Jorku, został zarejestrowany przez ekipę techniczną. Był on wielkim
wydarzeniem w historii Dream Theater, wraz z zespołem na scenie występował
chór, a w utworze Through Her Eyes James LaBrie śpiewał wraz z
Theresą
Thomason. Mike Portnoy jak i cały zespół ma nadzieję, że uda się wydać
go na DVD, wideo oraz CD.
Obecnie zespół odpoczywa i przygotowuje
się do ponownego przyjazdu do Europy. Zobaczymy ich również po raz pierwszy
w Polsce. W dalszych planach zespołu jest nagrywanie kolejnego studyjnego
albumu. Przedsięwzięcie to będzie realizowane od stycznia przyszłego roku.
Jak zespół wspominał w wywiadach, nowa płyta ma iść w kierunku wytyczonym
przez Metropolis Part II, ale nie będzie już
koncept - albumem. Miejmy nadzieję,
że będzie przynajmniej tak samo dobra!
|
