Asian Dub Foundation to wojownicy MIDI XXI wieku. Globalna muzyka taneczna, w której przewijają się niebanalne beaty, porywające sample, dub-raggowe motywy, drum'n'bass, brzmienia hinduskich instrumentów, a nawet westernowa harmonijka.
ASIAN DUB FOUNDATION rozpoczął działalność w 1993 w Londynie w organizacji Community Music, w której basista Dr Das zdobywał doświadczenie zawodowe. W tym samym roku połączył siły z jednym ze studentów, rapperem Deeder Zaman'em i pracownikiem socjalnym DJ Pand, by stworzyć zespół i dawać zaangażowane społecznie koncerty. Rok póĽniej do grupy dołączył gitarzysta Chandrasonic, a skład ostatecznie ustalił się w 1995 roku, kiedy zespół poszerzył się jeszcze o Sun-J - specjalistę od technik koncertowych i ruchów radykalnych. W tym właśnie roku ukazał się debiutancki album zespołu - "Facts and Fictions (Nation Recods). W kraju ogarniętym obsesją na punkcie popowych gitar retro przeszedł on jednak bez większego echa. Wtedy "Asian" jeszcze nie znaczyło "cool". Na kontynencie ADF miał całkiem sporo możliwości, by rozwijać swoje umiejętności koncertowe. Ich propozycja muzyczna i tekstowa spotkała się z dużym entuzjazmem, zwłaszcza we Francji, gdzie w 1997 roku ukazał się drugi z kolei album zespołu - "R.A.F.I." (Virgin France). Wydana w następnym roku płyta "Rafi"s Revenge" była de facto reedycją "R.A.F.I.", wzbogaconą znacznie przez obszerny materiał koncertowy. Uwagę brytyjskich mediów na Asian Dub Foundation zwróciła grupa Primal Scream, z którą ADF odbył trasę koncertową w lecie 1997 roku. The Primals współpracowali także z ADF przy słynnym singlu "Free Satpal Ram" "Rafi's Revenge" spotkał się z dużym uznaniem krytyków i wkrótce otrzymał nominacje do nagrody Mercury Prize. Od tego czasu powszechnie już znana w Anglii najbardziej żywa formacja prezentowała swoją twórczość szerszej publiczności. Niemal cały rok 1998 ADF spędziła na trasach koncertowych potwierdzając swoją reputację jako grupa, której każdy koncert jest także fascynującym spektaklem i niezwykłą atrakcją dla wielopokoleniowej publiczności. ADF wystąpiło na wielu znaczących festiwalach w Wielkiej Brytanii, Europie, a także na Fuji Rock Festival w Japonii. Jesienią "98, dzięki wspólnym koncertom z Beastie Boys, ADF miało okazję zaprezentować się publiczności w USA. Ku własnemu zaskoczeniu zespół został tam przyjęty bardzo przychylnie. Potwierdzeniem ich istotnej roli była BBC Asian Award for Music przyznana ADF w tym samym roku. Dzięki zdobytemu uznaniu i popularności ADF udało się uzyskać od London Arts Board fundusze na ADF Education (ADFED), organizacji, która miała zajmować się promocją edukacji muzycznej wśród młodzieży. W marcu 2000 ukazał się trzeci album ADF - Community Music. Tytuł pochodził oczywiście od miejsca, gdzie wszystko się zaczęło, a jednocześnie podkreślał szacunek zespołu dla złożonych, pozanarodowych korzeni kulturowych i etnicznych. Zaprezentowano tu bardziej rozległe brzmienie, pojawiły się smyki i róg, co z pewnością zdziwiło tych, którzy spodziewali się dĽwięków "jungle punkowych". Dzięki imponującemu tournee po Europie, wyjazdom do Singapuru, Australii i Nowej Zelandii, a także pierwszym koncertom w Japonii ADF zyskało reputację jednego z najbardziej pracowitych zespołów koncertowych. Podczas trasy po Francji zespół po raz pierwszy wystąpił w rozszerzonym składzie. Dołączył do nich Rocky Singh (perkusja), którego poznali w Toronto, MC Aktarvat i MC Spex z Invasian, które powstało dzięki ADFED, oraz Pritpal Rajput. Artyści ci występują obecnie podczas wszystkich koncertów ADF. W marcu 2001 roku grupa skomponowała, a następnie wykonała ścieżkę dĽwiękową do filmu La Haine, co było częścią projektu Only Connect w londyńskim Barbican. Wydarzenie to spotkało się z dobrym przyjęciem krytyki i pozwoliło zaprezentować instrumentalne umiejętności zespołu, które były zwykle przesłaniane przez tak zwany polityczny aspekt jego twórczości. Miesiąc póĽniej British Council zorganizował trasę koncertową ADF w Brazylii. Wszyscy członkowie ADF angażowali się w pracę z młodzieżą podczas warsztatów muzycznych, a jednocześnie grali własne koncerty. Występy okazały się iście spektakularnym sukcesem. Zespół zakończył rok 2001 swoją pierwszą poważną trasą koncertową po Europie Wschodniej. Entuzjazm i poparcie fanów w tym regionie były dla artystów prawdziwym szokiem. W Jugosławii wystąpili przed 8 000 publicznością. W Bułgarii na koncert przyszło 3 500 ludzi. Podobnie jak po wizycie w Brazylii, zespół wrócił do kraju zainspirowany i niezwykle podbudowany. Na początku 2002 roku na pokładzie ADF zawitał Adrian Sherwood, który został producentem wykonawczym nowej płyty. Sherwood był przez lata inspiracją dla ADF. Jako producent skierował na właściwe tory nowy projekt ADF, który zboczył nieco z kursu w związku ze zmianą firmy fonograficznej. Razem z Sherwoodem nad płytą pracowali nowi producenci tacy jak Jaswad, którzy mieli uwspółcześnić niektóre bity i brzmienie. W marcu tego roku dzięki funduszom z British Council odwiedzili Kubę. Ku ich zaskoczeniu, na koncert w Salon de Rosada, miejscu nieodłącznie kojarzonym z salsą, przybyło ponad 5000 osób. ADF zasłużył z całą pewnością na respekt. Pasja i ogromna pomysłowość muzyków tworzy z nich bez wątpienia jedną z najbardziej niezwykłych współczesnych grup muzycznych, a blisko dziesięcioosobowy skład sceniczny tworzy z ich koncertów niezwykłe widowisko. Najnowszy album Asian Dub Foundation pt. "Enemy of the Enemy" ukazał się w styczniu 2003 roku. W nagraniach wzięli udział m.in. gitarzysta Ed O'Brien z Radiohead, Sinead O'Connor, hinduska wokalistka Mehta, Ghetto Priest z On-U Sound, a także wieloletni współpracownik i przyjaciel zespołu - Navigator. |
