TORI AMOS - wywiad z artystką, sierpień 2002r. STRONA: 2

- A jednak przeczytałem gdzieś słowa Neila Geilmana, który opisuje tą płytę jako album poświęcony przede wszystkim Ameryce...
- To płyta o duszy Ameryki. O tym, czym to miejsce jest tak naprawdę. Lądzie, który kilkaset lat temu przeżył prawdziwą inwazję przybyszów z Europy, wprowadzających tam swoją kulturę, swoje rządy. A przecież żyli tam sobie ludzie, zamieszkujący te tereny od kilku tysięcy lat. Najpierw ich wzajemne kontakty były pokojowe, ale z biegiem czasu Europejczycy stawali się coraz bardziej władczy i zaborczy. Nie uważasz, że to trochę podobne do sytuacji Ameryki po 11 września? Zwrócili mi na to uwagę ludzie, których spotykałam podczas trasy, właśnie kiedy kończyłam pisać utwory na nową płytę. Brakowało słów, żeby opisać nasz stan, wszyscy przeżywali to przecież po raz pierwszy i tylko zadawali sobie takie pytania: Dlaczego to się stało? Dlaczego nam? Czym sobie na to ''zasłużyliśmy''? Pojawiło się tyle wątpliwości, które otworzyły oczy i umysły wielu Amerykanów. Powstała okazja, żeby wrócić do tamtych czasów i poznać duszę tego organizmu, w który wdarła się infekcja. Na zamachach ucierpiały najbardziej nie mury, domy czy poszczególni ludzie, lecz właśnie dusza Ameryki. Dusza, w którą tak wierzyli pradawni mieszkańcy tego kontynentu.
- A gdybyś miała jednym słowem opisać Amerykę w dzisiejszych czasach?
- Było by to chyba ''skrzyżowanie''. Sama musi zadecydować, jaki kierunek obrać. Postawić na rozumne rządy czy dać się ponieść chciwości. Jedyna nadzieja, że młodzi ludzie, którzy na razie uczą się jeszcze w szkołach czy uniwersytetach, jak najszybciej odnajdą w sobie siłę i powołanie do opieki nad własnym krajem. Przecież obecnie o przyszłości znajdują się ci, których nie będzie już tu za paręnaście lat, kiedy pojawią się skutki obecnych zmian. Przed Ameryką teraz naprawdę trudne zadanie - wychować i wyłonić spośród siebie przyszłych przywódców. Wiem, że na pewno już tu są. Że na którymś uniwersytecie uczą się właśnie następcy Martina Luthera Kinga. W Ameryce, ale i w Polsce, we Francji czy Senegalu... Wszędzie! Ale na razie jeszcze rosną, dojrzewają - i powinniśmy pielęgnować takie kwiaty. W przeciwnym razie na pewno nigdy się nie rozwiną. Co możemy robić dla nich teraz, w tej chwili? Głosować - to jeden ze sposobów wprowadzania zmian. Uświadamiać, że chociaż to trudne czasy, nie będą one jednak trwały wiecznie. W życiu młodych ludzi jest oczywiście czas na zabawę, rozrywkę, ale nie wolno im przespać swojego powołania. A ''nie spać'' znaczy ''być aktywnym''. Takich obywateli potrzeba każdemu krajowi.
- A więc piosenki na nowej płycie to też wskazówki i porady dla współczesnej Ameryki czy raczej próba ukazania tego jak wygląda lub wyglądała ona w przeszłości?
- Nigdy nie odważyłabym przenieść na siebie tak odpowiedzialnej roli, jak doradzanie własnemu krajowi. Pisząc swoje utwory chcę tylko ludzi pobudzić do myślenia, rozmowy na dany temat, zmusić do pewnych refleksji. Otworzyć przed nimi możliwości, czy nawet wzbudzić nieznane dotąd uczucia. Wcześniej ja poszukiwałam, teraz wasza kolej. Z takim zamierzeniem usiadłam zresztą do tej płyty - nakierować ludzi na odkrywanie prawdy. W którymś momencie stało się to nawet moją obsesją: sumienie dobijało się do moich myśli i po każdej napisanej linijce pytało: ''czy na pewno byłaś w niej szczera?''
- Nie da się ukryć, że nagrałaś coś na kształt koncept-albumu...
- Właśnie tak to wszyscy określają... ale ja wolę mówić na to płytę ''podróż'', ''opowieść''. Dźwiękowa opowieść.
- Jak czujesz się w takim razie kiedy z całego albumu, powiązanych ze sobą rozdziałów ktoś wybiera na singiel tylko jeden utwór? Promowanie całego krążka poszczególnymi singlami to już przyjęty zwyczaj, ale w przypadku płyt-powieści wyrywanie z kontekstu fragmentu nie jest dla Ciebie pewnym okaleczaniem piosenki?
- Wybieranie singli nie leży już w moich kompetencjach. Decyduje o tym wytwórnia płytowa. Jeden utwór nigdy nie będzie reprezentatywny dla płyty, niezależnie który byśmy nie wybrali. To tylko jeden rozdział opowieści, mający zachęcić do poznania jej dalszego ciągu lub wcześniejszych dziejów. Trzeba o tym myśleć w ten sposób i wszystko jest już OK.

Dodatkowe informacje: www.tori.com