MANIC STREET PREACHERS - wywiad z Nicky'm Wirem, gitarzystą zespołu - wrzesień 2002. STRONA: 6

A Design for Life (z płyty Everything Must Go - 1999)
James Dean Bradfield: Ten utwór był pierwszym, jaki napisaliśmy po tym, jak zaginął Richey. Zawsze będzie mieć dla nas wyjątkowe znaczenie. Nie ma w nim żadnego rozczulania się nad sobą ani zbyt osobistych refleksji - to przekaz wszystkich myśli, jakie przez lata głosiliśmy jako zespół. Znajdziecie na niej wpływy, o jakie nigdy wcześniej nie mogliście nas podejrzewać: Motown, smyki, bogate aranżacje. Baliśmy się tylko, że zbyt orkiestrowe brzmienie może zrazić do nas co niektórych, bardziej zagorzałych fanów. Jak czas pokazał - obawy te były bezpodstawne.
Nicky Wire: Przy pierwszym rzucie oka wydaje się, że nareszcie napisaliśmy tekst zrozumiały dla wszystkich. Poważny przekaz od razu staje się bardziej przystępny gdy piosenka ma chwytliwy refren - większość doskonale wyłapała to, co chcieliśmy w niej powiedzieć, chociaż niektórym pewnie dalej wydaje się, że to piosenka o piciu. Inspiracją do jej powstania była biblioteka, w której pracowała moja żona. Pewnie zdziwicie się: jak to, piosenka o bibliotece? Ale post-britpop potrafił robić i takie rzeczy. Był to pierwszy numer w którym skupiliśmy się na opowieści o problemach socjalnych i walce klas, zamiast analizować historię przez pryzmat codziennych wydarzeń i problemów egzystencjalnych. To niesamowite, że wtedy uważano, że poruszamy tak oryginalne tematy, kiedy w zasadzie przyglądaliśmy się zwykłej, socjalistycznej rzeczywistości.
Motorcycle Emptiness (z płyty Generation Terrorists - 199?)
James: To pierwszy utwór jaki Richey i Nicky napisali równo po połowie. Pamiętam jak słuchałem tego po raz pierwszy i myślałem sobie - to naprawdę może się spodobać! Kiedy nagrywaliśmy swoją pierwszą płytę nasz producent Steve Brown powiedział, że potrzebuje do tego numeru jakiegoś charakterystycznego riffu, który mógłby się stać jego znakiem rozpoznawczym. W ten sposób Steve dodał do niego swoje trzy gorsze czyniąc "Motorcycle..." jednym z naszych sztandarowych kawałków.
Nicky: Jeden z wiecznych postulatów wczesnych Maniców: dążyć do czegoś, czego nigdy nie da się osiągnąć. Ma w sobie trochę melancholijnej nadziei ale i pogodzenia się z porażką. Ten utwór był jednym z pierwszych, przy których po prostu usiedliśmy do stołu i napisaliśmy w parę chwil! Zawsze będę czuł coś dziwnego słuchając tego kawałka. W warstwie tekstowej miesza się tu ze sobą tyle pomysłów, że starczyłoby na kilka utworów. Od razu widać, że to nasza sprawka!
If You Tolerate This Your Children Will Be Next ( z płyty This Is My Truth Tell Me Yours - 1998)
James: Jeden z ostatnich numerów napisanych podczas sesji do "Thie Is My Truth...". Oryginalnie myślałem, że zamieścimy go tylko jako jeden z b-side'ów na singlu bo miał za długi tytuł, mówił o zbyt poważnych sprawach itp... Nagraliśmy go w przeciągu dwóch dni i nagle Nick stwierdził, że to naprawdę jest coś. Dla mnie to była taka kometa historii - odlatywała i wracała z kiedyś popełnionymi grzechami, za które do tej pory powinniśmy się wstydzić.
Nicky: Ten tytuł zaczerpnęliśmy z propagandowego plakatu, rozwieszanego przez Republikanów w czasie trwania hiszpańskiej Wojny Domowej. Nigdy nie zapomnę, jak graliśmy ten kawałek w Barcelonie przed ponad 3-tysięczną publicznością, która śpiewała z nami każdy jego wers. To nie tylko dokument historyczny - to także dowód odwagi naszych przodków, którą my niestety nie możemy się już pochwalić. To także środkowa część trylogii rozpoczętej przez "A Design For Life", a kończącej się na "Let Robeson Sing".
La Tristesse Durera (Scream To A Sigh) (z płyty Gold Against Soul - 199?)
James: Nieraz powody powstania naszych piosenek są dość prozaiczne - ta powstała, żeby można było do niej tańczyć. Dlatego, że nikt nigdy nie próbował tańczyć do naszych piosenek. W recenzjach nazywano ją ostatnim wielkim singlem Baggy. Było to całkiem miłe.
Nicky: Tytuł tego kawałka pochodzi z listu, jaki Van Gogh napisał przed swoim samobójstwem. Od strony muzycznej - to jeden z naszych najbardziej udanych singli - trochę Baggy, Queen i fantastyczna wstawka gitarowa. Klasyczny singiel.
There By The Grace Of God (nowy utwór)
James: Ten tytuł, w połączeniu z naszą nazwą... musiałem uważać, żeby nie wyszło jak jakaś megalomania. Chciałem nagrać coś chłodnego, mało zaangażowanego, zupełnie innego niż wszystko do tej pory. Nick uważa, że przypomina trochę "Enjoy The Silence".
Nicky: Najważniejszy jest tu wers "With grace we will suffer, with grace we will recover (Z wdziękiem będę cierpiał, z wdziękiem wrócę do zdrowia)", więc jest tu spora dawka optymizmu: cierpienie można przezwyciężyć. Czy spodziewalibyście się takiego oświadczenia po Manic Street Preachers?! Poza tym wspomina o wszystkim w co wierzymy, co pozostało nam po religii - dragach, gwiazdach pop, piłce nożnej albo nauce.

Dodatkowe informacje: www.manics.co.uk